De tweede afspraak bij het NKCV. Ramon gaat met me mee en gelukkig is het lekker rustig op de weg. Om 10 uur moet ik me melden om de actometers in te leveren. Deze worden gelijk uitgelezen.
Daarna een afspraak met een psycholoog om alles door te nemen en te kijken of ik de therapie kan gaan volgen.
Dit kan, aangezien de vermoeidheid me meer beperkt dan de pijn.
Er wordt gekeken naar waar de vermoeidheid vandaan komt, maar dat is vrij duidelijk.
De therapie bestaat deels uit videobellen en deels naar Amsterdam.
Er moeten doelen gesteld worden waar ik naartoe wil werken. Ik wil de balans terug in mijn dag, ik wil weer kunnen genieten, kunnen wandelen. Ik ga er nog even goed over nadenken.
Wat duidelijk is dat de middagslaapjes al snel in het proces niet meer kunnen. De nachten regelmatiger, zodat ze in de middag niet meer nodig zijn. Hier zie ik als een berg tegenop.
Daarnaast is de vraag of de koorts blijft of niet. Blijft dit aanwezig, dan zal de therapie waarschijnlijk niet volledig afgemaakt kunnen worden.
Maar we hebben besloten dat we ermee doorgaan. Niet geschoten is altijd mis.
Helaas duurt dit nog even en kunnen we, ivm de drukte daar en de zomervakantie, pas begin september starten.
Dus nog even geduld.
Reactie plaatsen
Reacties