Zware benen - Dilemma, deel 2

Gepubliceerd op 23 juni 2021 om 20:43

Zo'n 2 weken terug schreef ik over mijn zware benen en dat ik er zo tegenop zie om een dagje op pad te gaan of naar plekken waar ik wat verder moet lopen. Ik heb de knoop doorgehakt en inmiddels is mijn nieuwe vervoersmiddel voor verre afstanden in huis.

Dit klinkt alsof het een makkelijke keuze was, maar niets is minder waar. 
Alle andere hulpmiddelen die ik al heb, waren gauw besteld: een verzwaringsdeken, een gripbeker, ergonomische messen en een douchekruk.

Maar over deze moest ik even nadenken. We hebben het er thuis goed over gehad, gesprekken gevoerd over waarom ik het wel of niet zou doen. Het voelt voor mij alsof ik nu echt toegeef dat het niet meer gaat, dat ik achteruit ga en dat is iets wat ik niet wil.
Ook voor Ramon en de kinderen is het gek, een rolstoel in huis. We zullen er allemaal aan moeten wennen en het een plekje moeten geven.

Maar aan de andere kant is het gewoon een extra hulpmiddel voor als het eventjes niet meer gaat. 

Zolang het kan, blijf ik wandelen (al is het maar op wilskracht), maar als het echt niet meer gaat, ben ik vast blij dat deze optie in huis is. En kan ik hopelijk straks, op vakantie, ook 'gewoon' genieten van een lekker dagje dierentuin met Ramon en de kinderen.

 

Een klein stukje uit de open brief aan mensen die geen fibro (en/of CVS) hebben:

- Begrijp goed, dat kunnen staan voor 10 minuten niet meteen betekent dat ik dus ook 20 minuten kan staan, of een uur. En omdat ik gisteren 30 minuten kon staan, betekent niet dat ik vandaag hetzelfde kan doen. Bij een heleboel ziektes ben je verlamd of kun je je bewegen. Bij deze ziekte ligt het wat meer ingewikkeld.

- Alles wat hierboven beschreven staat geldt ook voor “zitten”, “lopen”, “denken”, “aan anderen denken” enzovoorts… het geldt voor alles.

- Begrijp a.u.b. dat Fibromyalgie (en/of CVS) variabel is. Het is wel goed mogelijk (voor mij, dat is normaal) dat ik de ene dag grote stukken kan lopen en weer terug, terwijl ik de andere dag moeite heb om naar de keuken te gaan. Val me niet aan met: “Maar gisteren deed je dat wel!”, als je wilt dat ik iets doe, vraag dan of ik het kan.

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.