Zo net voor de zomervakantie lijkt het wel of alles nog even in dat kleine beetje rust in de agenda gepropt word. De agenda staat overvol. En dan voornamelijk met dingen voor de kinderen. Zo is afgelopen week voorbij gevlogen. Zonder dat ik iets geschreven heb.
Afgelopen week stond de laatste 'normale' schoolweek voor de kids op het programma, de laatste voetbaltrainingen van Sanne, de ortho voor Fleur (die nu ook onder slotjes heeft), een gesprek bij het WKZ voor Sanne, als voorbereiding op haar operatie 21 juli (het verwijderen van 4 kiezen voor haar beugel), studiedagen voor Daan en Tessa, bijeenkomsten op de nieuwe school voor Tessa en 4 avonden werk voor Fleur, noem maar op.
Zelf gingen we maandag op bezoek bij mijn broer en schoonzus, dat was lang geleden. Het was zijn verjaardag en tevens ook de sterfdag van mijn vader, dus ook nog even naar de begraafplaats.
En vrijdag moest ik naar de fysio.
Zo vliegt een week voorbij en is het alweer weekend.
Zaterdag samen met Ramon een paar uurtjes naar Zeist, een hotel met een welness-kamer. Een sauna, bubbelbad en heerlijke douche. Even genieten van de rust. Ik was erg benieuwd wat mijn temperatuur zou doen na de sauna, aangezien ik erg van de sauna houd en het heerlijk vind om een dagje welness te doen. Mijn temperatuur was op zijn hoogst 38,7 graden, en dan was dit echt nog maar heel kort in de warmte.
Toch even heerlijk kunnen ontspannen.
Thuis, of eigenlijk op de terugweg al, stort ik in en ga ik naar bed. Na mijn slaapje beslissen we pas of we uit eten gaan, want ook dat hoorde bij het verjaardagskado. Vooruit plannen blijft moeilijk.
Ik wil heel graag en we bellen het restaurant of er nog plaats is. Dat is er, dus we gaan.
Heerlijk gegeten, maar voor het toetje word ik alweer moeier. Maar ik vind het fijn om er weer even uit te zijn, een andere omgeving samen met mijn lief.
Vannacht onrustig geslapen. Ik denk door de drukke dagen en prikkels die ik de afgelopen dagen had.
We besluiten vandaag te gaan wandelen met de meiden. Voor het eerst met de rolstoel op pad. Toch wel een ding, merken we allebei. Ergens willen we er nog niet aan, maar we weten ook dat het nodig is.
In mijn hoofd speelt er van alles:
Wat als we bekenden tegenkomen?
Wat als mensen kijken?
Wat als mensen er iets van vinden?
Wat als ik moet uitleggen wat er is?
Dit moet ik proberen los te laten. Die stoel maakt dat we wat verder op pad kunnen gaan, dat we kunnen genieten, en dat ik het volhoud om leuke dingen te doen.
Iemand tips voor me om dit uit mijn hoofd te krijgen?
Maar goed, de eerste stap is gezet en ik hoop op heel veel leuke dagjes uit, samen, en met de kinderen. ♡
Reactie plaatsen
Reacties