De laatste dag van januari. Een pittige maand. Het was vooral erg druk. Vaak als ik iets doe of weer eens eigenwijs ben, zeg ik 'ik kan niet kapot'. En dat klopt, ik kan niet kapot, maar ik ben het wel.
De maand begon met de tweede week van de kerstvakantie. Een drukke week met 4 pubers in huis. Op 1 januari waren we weer compleet en hebben we geproost op het nieuwe jaar. Een nieuw jaar om nieuwe herinneringen te maken.
De week liep erg rommelig en er stonden bijna elke dag wel afspraken gepland. Zo moest ik ook 2 dagen naar het OCA voor mijn revalidatietraject. Hier ben ik eind november begonnen. Eerst was het voornamelijk fysiotherapie, wat inhoudt dat ik 2x per week moet sporten. Op een laag niveau, maar voor mij zeker hoog genoeg. Mijn temperatuur werkt niet erg mee. Na wat sporten loopt mijn temperatuur op en gaat deze geregeld boven de 38,0 graden. Vermoeiend dus. Daarna kwam de psycholoog daarbij en fysio-coaching.
Inmiddels ben ik op de helft van het traject en heb 2 afspraken gehad met een ergotherapeut.
De ergotherapeut kijkt met me mee naar hulpmiddelen en hoe ik op mijn manier dingen kan blijven doen, Het volgende op mijn lijstje is een zadelkruk, zodat ik met koken kan gaan zitten. Nu doe ik dat vooral op het aanrecht, maar praktisch is anders. Misschien krijg ik dan weer meer plezier in het koken.
Ook doet ze ReAttach sessies met me. ReAttach is een kortdurende behandeling die zich richt op het beter kunnen verwerken van sensorische informatie, emoties en gebeurtenissen.
Ik heb de revalidatiearts gesproken en kan aan de tweede helft van het traject beginnen. Mijn medicatie (Amitriptyline) mocht ik halveren om te kijken hoe het gaat. Maar alles bij elkaar valt het me zwaar en vraag ik me af of ik er beter uit ga komen. Ik ga op het moment eerder achteruit. Maar nog even doorzetten, dit is het laatste wat ik probeer om iets vooruit te kunnen en dan is het klaar.
Ook mijn lief was jarig in januari. En dus vierden we een feestje. Ouders, broers en zussen over de vloer, wat natuurlijk erg gezellig was. Dit kost veel energie, maar levert ook echt wel energie op.
Afgelopen weekend besloten we een weekend weg te gaan. Vooral om praktische redenen, maar ook zeker om even te tot rust te komen van de afgelopen tijd. Vrijdagavond had mijn lief een feest van zijn werk. Aangezien dit in Sint-Oedenrode was , besloten we om daar in de buurt een hotel te boeken. Ramon moest de dag gewoon werken en zou rechtstreeks naar het feest gaan. Dat betekende dat ik zelf naar Brabant moest rijden, naar Uden om precies te zijn. Daar hadden we een hotel (Fletcher) geboekt. Super spannend, omdat ik nog maar weinig auto rijd, of eigenlijk hele kleine stukjes. Maar ik heb het gedaan. Supertrots, maar ook super moe. Ik kon wel lekker eten bij mijn schoonouders, die daar ook wonen, dus dat was fijn en erg gezellig. In de avond heb ik mijn liefje nog opgehaald van het feest. En daarna rust en de beentjes languit op bed, die waren kapot.
Zaterdag reden we naar een ander hotel (ook van Fletcher) in Berg en Dal. Gelukkig reed mijn lief en kon ik van het uitzicht genieten. Heerlijk in de natuur en een mooie hotelkamer, waar we ook weer een nachtje bleven. Een heerlijke rustige dag en genieten van elkaar. 🤍
Zondag hadden we een familiefeest in de middag, waar we vanuit het hotel gelijk naartoe gingen. Een reden om me weer eens mooi aan te kleden en make-up op te doen. Gelukkig was het niet erg druk en kon ik lekker zitten en kletsen. Maar wel veel prikkels door muziek en geklets door elkaar. Dus besloten we voor het eten naar huis te rijden, waar we weer even konden bijkletsen met de meiden, die het weekend alleen thuis zijn gebleven. Alles was goed gegaan en dat geeft zeker rust en het gevoel dat we af en toe ook voor onszelf kunnen kiezen en even weg kunnen gaan.
Ik ben kapot moe (maar niet kapot😉). Ik ben zo dankbaar dat dit kan. Gewoon even genieten en nergens aan hoeven denken.
En dankbaar voor mijn lief, die denkt in oplossingen en zorgt dat het voor mij haalbaar blijft om dit soort dingen te doen, die me rust geeft, die mijn rolstoel duwt en die me vooral liefde geeft. Niet vanzelfsprekend, denk ik, maar zo fijn. Dit maakt een weekendje weg extra speciaal. 💕
Ik ben klaar voor februari. 💪
Reactie plaatsen
Reacties
Heyy mama ik wil even zeggen dat ik trots op je ben hoe je alles toch doen en ik hou van je ❤️