Ik begin mijn verhalen te delen, op een besloten pagina op Facebook. Voor mij nog een soort veilig, omdat ik zelf kan beslissen wie ik toelaat in mijn leven.
Op Facebook zet je meestal alleen maar leuke dingen, waardoor mensen denken dat je gewoon maar alles kunt. Die ervaring heb ik ook gehad. Mensen vragen zich altijd af waarom je niet kunt werken, maar wel leuke dingen kunt doen.
Dus hier begint mijn Facebook pagina "Mijn wereld op zijn kop 🙃".
Na een nachtje weg met mijn lief en een leuk stukje op facebook, besluit ik ook de andere kant van dit nachtje weg te plaatsen op mijn pagina.
De andere kant die de foto's niet laten zien, de paniekaanvallen in de auto door drukte op de weg, mijn middagslaapje om de dag door te komen en een huilbui aan het eind van de dag. Dat je zeker kunt genieten van elkaar en van een nachtje weg, maar dat het zeker niet vanzelf gaat.
Ook heb ik een intake gesprek bij de psychologenpraktijk, waar ik dieper inga op mijn gevoel en mijn angst met o.a. EMDR therapie.
Dit zijn pittige sessies.
De internist belt met de uitslag van het bloed. Niks te vinden, alleen dat ik 'vroeger' de ziekte van Pfeiffer heb gehad, maar dit wist ik wel. Nog maar een keer bloed prikken op andere dingen en een thoraxfoto laten maken.
Reactie plaatsen
Reacties