Ik merk dat mijn hoofd niet wil wat ik wil. Ik zeg steeds meer gekke dingen, haal woorden/zinnen door elkaar en vergeet van alles. Met als echt dieptepunt (in ieder geval voor mij) het vergeten op welke dag (in januari) mijn liefste jarig is. Deze moeten we invullen voor een bestelling via internet. Ik zit er gewoon een dag naast. Op dit soort momenten kan ik alleen maar huilen en ja, dat doe ik dan dus ook.
De gesprekken met de psycholoog zijn pittig en ik kom mezelf daarin erg tegen. Maar ik doe alles om er beter uit te komen.
Fleur wordt 15 jaar en weer geen feestje voor familie en vrienden. Natuurlijk vieren we dit wel met een heerlijk taartje, cadeautjes en met elkaar.
Ook de corona geeft onrust in huis. Fleur krijgt in haar corona-app een melding dat ze in de buurt is geweest van iemand met corona. Wat nu? Telefoontjes met de testlijn en de GGD. Kort gezegd vertelt ze ons dat het wel meevalt en dat we gebeld zouden zijn als het nauw contact was. De meiden mogen gewoon naar school, maar we moeten eventuele klachten in de gaten houden. Er wordt nog niet getest zonder klachten. Dat is pas na 5 dagen.
Tot ik begin te hoesten. Verhoging/koorts heb ik natuurlijk al tijden en benauwd ben ik ook vaker (stress/onrust doet een hoop). Dus toch maar een afspraak voor een test, in Vianen. Ook met die melding van Fleur in mijn hoofd. Ik kan gelukkig 's-middags gelijk terecht. De rit op zich is al spannend voor me, alleen in de auto op een drukke, chaotische snelweg.
En dan wachten op het verlossende mailtje: Uitslag bekend. Negatief.
Reactie plaatsen
Reacties