Alweer even terug van een weekje weg, onze vakantie in vakantiepark het Dierenbos. Je kijkt er zo lang naar uit, maar het is ook zo voorbij. Ik had er zin in, maar zag er ook best tegenop. Hoe gaan we het doen? Hoe gaat het met de vermoeidheid, pijn en koorts? En voor het eerst de rolstoel mee. Helaas had/heb ik na deze week iets langer hersteltijd nodig dan ik dacht.
Maandag 9 augustus gingen we op vakantie, met onze 4 pubers. We hadden een huisje (Het damhert) geboekt op vakantiepark het Dierenbos. De voorbereidingen verliepen rustig en maandagochtend stond alles klaar in de woonkamer. Gelukkig konden we om 13.00 al in het huisje. dus weinig tijd om te hangen of hyper te zijn voor de kinderen. Ik zag op tegen de autorit (we moesten met 2 auto's i.v.m. te weinig ruimte voor de kinderen en de bagage). Gelukkig was het maar een kleine 40 minuten rijden en zat Fleur naast me om me te helpen. Alleen op de file waren we niet voorbereid. De rit ernaartoe was dan ook vermoeiender dat ik dacht. Maar eenmaal aangekomen en uitgepakt maakt dat alles weer goed. Even een rondje (met rolstoel) over het park en verder een rustige dag.
We hadden een planning gemaakt voor de week, omdat we een aantal dingen met de kinderen wilde doen. Bij het boeken kregen we een attractiepas om parken te bezoeken, hierbij hoefde je dan geen entree te betalen. Zo stond Beekse Bergen op de planning, Beekse Bergen Speelland en klimpark Uden (de laatste stond niet op de attractiepas). Met daartussen een dag 'niks' om bij te komen. Wat natuurlijk niet genoeg was, maar helemaal niks doen was echt geen optie. In ieder geval niet in mijn hoofd.
Dinsdag op tijd op pad naar de Beekse Bergen. Dit kon gelukkig wel met 1 auto. We hadden bedacht dat we in ieder geval de wandelsafari en de bootsafari zouden doen, maar dat de autosafari niet zeker was. De wandelsafari bleek al een heel eind en met de rolstoel toch best zwaar voor degene die 'moesten' duwen. Maar dat werd goed afgewisseld, ook de kinderen hadden daar geen moeite mee. Na een lekkere snack op een terrasje, konden we de terugweg doen in de bootsafari. Alleen moesten we daar 3 kwartier wachten tot de volgende boot vertrok. We besloten hier dan ook de autosafari niet meer te doen. Op de terugweg in de auto viel ik in slaap. De rest van de dag was rustig.
Woensdag was een rustdag. De kinderen speelden buiten. Er stond een tafeltennistafel die erg populair was bij een aantal van ons, verder voetbal, yahtzee en het maken van TikToks. Ze vermaakten zich wel. In de middag zouden we naar de familie-Bingo gaan op het park, maar die bleek voor kleinere kinderen, dus in plaats daarvan een drankje op het terras. 's-Avonds uit eten in het restaurant op het park. We hebben heerlijk gegeten, maar het duurde allemaal erg lang. Dan val ik stil, heb last van de vermoeidheid. Dat is op de foto's wel te zien. Wel vind ik het heerlijk de kinderen te zien genieten, dat maakt een hoop goed.
Donderdag aardig rustig opgestaan en naar Beekse Bergen Speelland gereden. De rolstoel weer mee. Helaas viel dit erg tegen voor ons. Het was mooi weer en dus erg druk. Dat drukke strandgebeuren is niks voor ons, dus aten we even een broodje en deden de kinderen een paar attracties en besloten we terug te rijden. Zowel de heen- en terugweg lag ik te slapen in de auto. Op het vakantiepark was een zwemvijver, waar ze de middag in gezwommen hebben.
Op vrijdag was het enige op het programma het zwembad. Helaas voor de kinderen kon dit maar een uurtje en maar 1 keer in deze week i.v.m. de coronamaatregelen. Het zwembad was niet heel groot, dus een uurtje was eigenlijk ook wel prima. De glijbaan was uiteraard favoriet. In de middag nog even een wandeling (voor mij uiteraard weer in rolstoel) naar een boerderij in de buurt waar ze heerlijke ijsjes hadden.
Zaterdag moesten we weer iets eerder opstaan. De kinderen mochten lekker klimmen in klimpark Uden. Met enige spanning werden de tuigjes omgedaan. Daan en Tessa hadden dit al eerder gedaan, maar Fleur en Sanne niet. Zo leuk om ze te zien gaan over al die obstakels. Ramon en ik zaten heerlijk op het terrasje en kregen bezoek van zijn ouders (die in de buurt wonen).
In de middag was er braderie op het park en na even een rustig moment, besloten we daar nog even heen te gaan. Fleur terug met nieuwe schoenen en de andere 3 met een nieuw t-shirt.
Zondag stond in het teken van tassen inpakken en zorgen dat we voor vertrek niet veel meer hoefden te doen. Dit was eigenlijk zo gedaan en konden we nog even genieten van de laatste dag op het park. Met Daan en Fleur nog even naar het winkeltje voor een souvenir, Sanne en Tessa nog even naar de zwemvijver en Ramon op pad voor iets lekkers. Iets dat je gegeten moet hebben als je in Brabant bent, Bossche bollen.
Maandagochtend de wekker om 7 uur, klein beetje rustig wakker worden en zorgen dat alles weer in de auto paste. Helaas begon het deze dag weer te regenen, iets waar we de hele week bijna geen last van hebben gehad. Maar alles ging verder prima, geen file en eind van de ochtend weer thuis. Alle spullen de auto's weer uit. We hadden allemaal best nog wat langer wilde blijven.
Het nadeel van terugkomen van vakantie is de berg was die er ligt, ik ben er nog mee bezig.
Ik heb de afgelopen dagen nog meer last gehad van de vermoeidheid, wat dan ook weer huilbuien, stemmingswisselingen en schuldgevoel met zich meebrengt. Ook het feit dat de vakantie anders was dan 'normaal' maakte me best verdrietig. De rolstoel was fijn, omdat ik zo meer kon doen. Maar het accepteren dat het zo moet, dat lukt me nog niet helemaal. Het plannen van de dagen, de slaapjes tussendoor vind ik nog steeds lastig. De koorts viel uiteindelijk gelukkig mee en was met 38,0 graden het hoogst.
Maar los van deze acceptatie-dingetjes heb ik genoten van de vakantie, van het mooie weer, van het vele buiten zijn en van ons als mooi, sterk (samengesteld) gezin! Ik ben trots op ze! Op mijn liefje, die samen met mij dit proces doorloopt en van mij houd zoals ik ben. Op mijn (bonus) kinderen, die me helpen waar het kan, die het geen probleem vinden een rolstoel te duwen en die me knuffelen als ik het nodig heb. En dat we samen kunnen huilen als het even niet gaat. Dat is liefde en dat maakt het waard om na zo'n vakantie te moeten bijkomen. ❤
Reactie plaatsen
Reacties