Wat een leuke zondag had moeten worden met een verjaardag van (o)ma, liep toch weer even anders. Voor het eerst in lange tijd zouden we weer samen zijn met de hele familie (lees: broers, (schoon)zussen, zwager, neefjes en nichtjes, wel 21 mensen gezelligheid). Maar ik begon de dag weer op de SEH en we eindigden de dag met complete chaos, de buikgriep had toegeslagen.
Ik had een rotnacht en weinig slaap. Misselijk, buikpijn en daardoor angst. Het voelde weer net zo als de vorige keer. Midden in de nacht stond ik op om een emmer te pakken voor het geval dat. Maar dit ging niet helemaal goed. Ik werd draaierig en voelde dat ik om zou vallen. Gauw gaan zitten, zwetend en klam, maar gelukkig trok het weg.
Ik wilde het nog even aankijken en toch naar de verjaardag gaan, totdat het op de wc mis ging. Waterdunne ontlasting en geen controle. Mijn temperatuur was nu 38 graden.
Dus toch eerst maar even de huisartsenpost bellen. 😔
Na overleg vonden ze het toch verstandig dat we even langs zouden komen. Dus dat deden we. De kinderen gingen met zijn vieren naar de verjaardag en mijn lief en ik hoopten dat we gauw aan konden sluiten.
Het was een fijne huisarts en snapte het verhaal gelijk. De uitkomst was dan ook dat er toch even een chirurg naar zou kijken, dus door naar de SEH. Het was druk, dus dit ging wel weer even duren.
Weer allemaal onderzoeken: bloeddruk, hartfilmpje, temperatuur, bloed- en urineonderzoek. En dan is het wachten. Ondertussen had ik paracetamol en diclofenac en later ook nog een morfinepil tegen de pijn.
Na ruim 2 uur wachten was de uitslag van het bloed er. Er waren wel wat verhogingen, maar als wees op een virus, en goede buikgriep. Wat een opluchting. Natuurlijk moet ik het goed in de gaten houden en bij koorts boven de 38,5 of toenemende pijn bellen.
We mochten gaan en besloten toch eventjes door te rijden naar de verjaardag. De kinderen zaten daar nog. Even wat drinken en dan gauw door naar huis.
Eenmaal thuis was de chaos compleet en hadden we ineens 2 zieke kinderen (Daan en Tessa), die heftig begonnen over te geven. Shit, allemaal een buikgriep? Ze gingen deze avond weer terug naar hun moeder, wat dan ook best rot is, maar we moesten het ermee doen.
De nacht ging voor mij gelukkig beter. Wel een emmertje naast mijn bed, maar niet nodig geweest. Overgeven kan ik sowieso niet zo makkelijk.
In de ochtend was het Sanne die begon over te geven. Ook maar op bed en rustig aan.
Ramon kwam eerder thuis uit het werk. Ook hij heeft er last van.
Voor nu is Fleur de enige die nog overeind staat. Voor hoelang is de vraag.
De wc en emmers in huis maken overuren. 🚽🪣
Voorlopig willen we even geen gekke dingen, dus nu heel hard hopen dat het gauw over is en de rust terug keert in ons huisje. 🙏
Reactie plaatsen
Reacties