Een drukke maand. Sinterklaas, kerst en oudjaar. Daartussen nog afspraken met de psycholoog, de fysiotherapeut, de huisarts en de bedrijfsarts.

Ik merk dat mijn hoofd niet wil wat ik wil. Ik zeg steeds meer gekke dingen, haal woorden/zinnen door elkaar en vergeet van alles. Met als echt dieptepunt (in ieder geval voor mij) het vergeten op welke dag (in januari) mijn liefste jarig is. Deze moeten we invullen voor een bestelling via internet. Ik zit er gewoon een dag naast. Op dit soort momenten kan ik alleen maar huilen en ja, dat doe ik dan dus ook.

Ik begin op 1 oktober met een x sinus, een foto van de holtes in je hoofd (voorhoofd, neus e.d.). In de middag belt de internist al met de uitslag, maar deze is goed. Ze weet het niet meer. Dus hiermee houden de onderzoeken op en gaat er een verwijzing terug naar de huisarts. Waar komt die koorts dan vandaan?

Het begint met een gesprek met de bedrijfsarts. Het zijn moeizame gesprekken en ik heb het gevoel dat ze niet naar me luisteren en me al helemaal niet serieus nemen. Informatie die opgevraagd zou worden bij de maatschappelijk werkster en huisarts is er niet. Elke keer weer opnieuw hetzelfde gesprek. En het advies blijft dat ik gewoon aan het werk moet.

Ik begin mijn verhalen te delen, op een besloten pagina op Facebook. Voor mij nog een soort veilig, omdat ik zelf kan beslissen wie ik toelaat in mijn leven.Op Facebook zet je meestal alleen maar leuke dingen, waardoor mensen denken dat je gewoon maar alles kunt. Die ervaring heb ik ook gehad. Mensen vragen zich altijd af waarom je niet kunt werken, maar wel leuke dingen kunt doen.Dus hier begint mijn Facebook pagina "Mijn wereld op zijn kop 🙃".

Mijn dochter Sanne heeft de eindmusical op school. Door corona kunnen we hier niet bij zijn, maar krijgen we een link om de musical te kijken op internet. Wel is er een avond op het schoolplein, op gepaste afstand van elkaar om de liedjes wel live te bewonderen. Trots op mijn meisje.

Begin juni ga ik terug naar de huisarts. Mijn te hoge temperatuur blijft maar aan en dat zit me niet lekker. In de praktijk is mijn temperatuur 37,8 graden. Niet enorm hoog, maar ook niet goed. Mijn hartslag, bloeddruk, longen waren goed. Toen begon hij over corona.

Deze maand staat in het teken van gesprekken met de bedrijfsmaatschappelijk werkster, fysiotherapie, het maken van een Plan van aanpak en blijven werken aan mezelf.

In april krijg ik de diagnose Burn-out van de huisarts. In de tijd dat ik enorm bezig ben te herstellen van mijn laatste operatie, heeft mijn hoofd teveel tijd gehad om te afgelopen tijd nog even te herhalen. 

Mijn nacontrole bij de gynaecoloog is op 5 maart en op gynaecologisch gebied is alles goed. De temperatuur is niet te verklaren. Ondertussen begint het coronavirus zich te verspreiden en komen er allerlei aanpassingen. Bij hoesten, niezen en koorts vooral niet naar het werk gaan. 

Februari staat nog helemaal in het teken van herstellen. Dit gaat niet erg vlot en ik lig veel op bed.Ook staat deze maand in het teken van carnaval, maar dat slaan we dit jaar maar weer een keertje over. Wel kan ik samen met mijn lief en kinderen genieten van de optocht, zittend in een rolstoel.

Ik zit net 2 maanden in mijn nieuwe huisje samen met mijn 2 meiden als ik geopereerd moet worden. Mijn baarmoeder moet eruit. Na anderhalf jaar tobben met vleesbomen en heftige bloedingen is deze beslissing gauw gemaakt.