Waarom lijkt het altijd zo dat de laatste maand van het jaar het drukst is? Ik heb al veel te lang niks geschreven, het is chaos in mijn hoofd. Voordat we de kerstdagen ingaan, toch nog even een stukje over mijn maand december.

Ik heb al veel te lang niks geschreven. Verhalen genoeg, maar totaal geen energie. De afgelopen tijd stond vooral in het teken van corona-spanning, De positieve tests komen te dichtbij en dat maakt me best zenuwachtig. Gelukkig had ik ook een beetje afleiding en kon ik mijn verzameling tattoos aanvullen met een mooi nieuw exemplaar. Fleur en Sanne zijn gaan bowlen met andere jonge mantelzorgers en hebben een cadeaubon op mogen halen bij de gemeente. En vannacht zat ik in Tiel voor een slaaponderzoek. Dus voor nu neem ik je mee in dit avontuur. 🥱😴

Ik heb al een tijdje niks geschreven. Ik probeer mijn draai te vinden in huis. Dat is moeilijker dan ik dacht. Veel meer alleen thuis en toch ook weer niet. Dat klinkt niet logisch en dat is het eigenlijk ook niet. Kinderen met studiedagen, proefwerkweken en meer thuis. Veel prikkels om me heen. Dus op zoek naar iets leuks om te doen.

Begin september zag ik een bericht voorbij komen over de Betekenisweek. Het doel van de Betekenisweek is om je partner of iemand die je lief is, te bedanken voor alles wat ze tijdens jouw ziekte voor je hebben gedaan met een Moment Design fotosessie. Ik twijfelde geen seconde. Op deze manier wilde ik mijn lief bedanken.

Sinds 2 weken is de situatie hier in huis compleet anders. Mijn lief heeft weer werk en is vanaf 1 oktober weer aan het werk. We hebben anderhalf jaar samen thuis gezeten. Ik door mijn ziekte en Ramon omdat hij geen baan had. Met de corona, de kinderen lange tijd thuisonderwijs en al mijn ritjes naar artsen en onderzoeken was dat best fijn. Maar die tijd is voorbij.

De herfst is alweer even in ons landje. Dat is goed te merken aan het weer, de regenbuien en de kou. Maar het is ook te merken aan mijzelf. Waar ik voorheen nooit een griepje gehad of bijna niet verkouden was, pak ik nu alles op.

In mei kreeg ik te horen dat ik paradontitis heb, zie mijn blog 'Bezoekje mondhygiënist'. Vorige week is er gekeken naar het aantal mm. ruimte onder mijn tandvlees en is er kweek genomen om te kijken of en zo ja, welke bacterie er in mijn mond zit te vervelen. Vandaag kreeg ik de uitslag en werd het eerste deel schoongemaakt. 

Bij de post van de week zat een envelop van de UWV. Het is zover. De WIA-aanvraag moet gedaan worden.  Het volgende spannende stuk wat ik in ga. 

Vanochtend heb ik het tweede gesprek gehad met mijn begeleidster van het NKCV. Aangezien het slaap/waakritme anders verliep dan ik hoopte, begonnen we deze sessie met een nieuwe planning. Daarnaast hebben we besproken dat de aandacht niet meer naar het moe-zijn mag en dat er zelfs niet meer over gesproken mag worden.

Een week verder en wat voor een week. Geen middagslaapjes meer. Ik mis het om even te kunnen liggen en ook hier thuis missen ze dat ik even slaap. 

Vandaag de eerste sessie bij het NKCV, via videobellen. Ik was al erg onrustig door wat me te wachten staat, maar die onrust is er niet minder door geworden. Maandag schreef ik al dat ik vooral opzie tegen het slaap/waakritme. Dinsdag ben ik begonnen met het slaapdagboek, dat ik ontving. Dus een vaste bedtijd, vaste tijd opstaan en geen middagslaapje meer. En dit voor de aankomende weken elke dag (lees: ook 's weekends).

Het is maandag. De vakantie is weer voorbij. Vandaag zijn de kinderen nog vrij, maar morgen begint de introductie op school en vanaf vrijdag de reguliere lessen.Ik ben blij dat het normale ritme weer een beetje terug gaat komen, maar ik zie ook op tegen heel veel geregel en plannen.